حالم گرفته از اين شهر كه آدم هايش همچون هوايش ناپايدارند! گاه آنقدر پاك كه باورت نمي شود ، گاه آنقدر پاك كه باورت نمي شود، گاه چنان آلوده كه نفست مي گيرد..دلم به وسعت يك اسمان تيره غمگين است،صدايي نيست،ماوايي نيست حتي سايبان روزهاي دلتنگي نيز ديگر جوابگوي دلتنگي هايم نيست!! خدايا!!دستهايم خالي اند و دلم غرق در آرزوها،يا به قدرت بيكرانت دستهايم را توانا گردان يا از آرزوهاي دست نيافتني خالي كن....بر تمام قبرهاي اين شهر بوسه بزن شايد به ياد بياوري كجا مرا جا گذاشتي ...من در تنهاترين قبر اين شهر خفته ام صداي كلاغ ها را ميشنوي؟دارند برايم فاتحه ميخوانند........؟